Analysis of Body Composition and Specific Motor Movements of Junior Football Players

Uvod Informisanost o nivou treniranosti sportista, te uzrocima i posljedicama takvog stanja, bitna je za njihov uspjeh. Poznato je da fudbaleri u igri ostvare veći broj kratkih sprinteva, te da primjenjuju različite načine vođenja lopte, pravolinijski i sa promjenom smjera kretanja. Struktura agilnosti s loptom je mnogo složenija u odnosu na takvo kretanje bez lopte (Sporiš, Milanović, Trajković, & Joksimović, 2011). Brzina i eksplozivna snaga se smatraju preduslovom za uspjeh u omladinskom fudbalu (Reilly, Bangsbo, & Franks, 2000), naglašavajući pritom ubrzanja na kratkim udaljenostima. Visina i tjelesna težina su značajno povezane sa fi zičkom izvedbom u slučaju mladih fudbalera ( Mathisen & Petersen, 2015). Ipak se sa sigurnošću ne može izolovati neka osobinu ili sposobnost koja donosi odlučujuću prednost u utakmici. Fudbaleri su tjelesno lakši od osoba koje žive sedentarnim načinom života (Popović, Akpinar, Jaksic, Matic, & Bjelica, 2013), ali i niži u odnosu košarkaše, odbojkaše i rukometaše juniorske kategorije (Masanovic & Vukasevic, 2009; Masanovic, 2018). Međutim, u sportovima gdje se traži velika brzina kretanja, nagla promjena pravca u velikoj brzini kretanja, grubi sudari sa protivnikom (fudbal i hokej), tjelesna visina ne samo da nije dominantna, nego je u određenoj mjeri i nepovoljna (Bjelica & Fratrić, 2011). Međusobni odnos tjelesne visine i težine (body mass index), te udio masne komponente (% fat mass) u ukupnoj tjelesnoj masi, za trenere može biti važna informacija. Optimalne vrijednosti BMI-a mogu rezultirati u poboljšanju opšteg nivoa tjelesne i anaerobne snage (Nikolaidis, 2014). Fudbaleri imaju povoljan sadržaj mišića sa niskim nivoom tjelesnih masti (Popovic, Bjelica, Jaksic, & Hadzic, 2014). Ipak, višak tjelesnih masti stvara nepotreban teret i umanjuje učinkovitost u igri, te značajno narušava elemente tehnike mladih fudbalera (Nemčić, Fiorentini, & Sporiš, 2018). Vrijednosti tjelesnih masti za vrhunske fudbalere su u prosjeku 7-12%, te su niže nego u slučaju sedentarnih ljudi, ali su takođe više u odnosu na trkače u sportovima izdržljivosti (Shephard, 1999.). Pored optimalizacije voluminoznosti mišića, na količinu potkožnog masnog tkiva se može uticati dopunskim treningom (Conroy i Earle, 2000), i to djelovanjem u pravcu njene redukcije. S obzirom da se takmičenja omladinskih liga organizuju shodno hronološkoj, a ne biološkoj starosti, često se pojedinci Abstract