UDK 630*6/.9 Sa aspekta mogućnosti raspodjele troškova na njihove nosioce, ukupni troškovi se dijele na direktne (pojedinačne, troškove izrade) i indirektne (opće, režijske). Pri obračunu troškova po metodi Direct Costing ili po Metodi marginalnog računovodstva vrši se drugačija klasifikacija troškova. Po ovoj koncepciji troškovi se dijele na direktne ili troškove proizvoda i troškove kapaciteta ili troškove tehnološke pripremljenosti. Direktni troškovi obuhvataju sve direktne troškove i dio općih troškova (varijabilni dio), dok su troškovi kapaciteta ili troškovi tehnološke pripremljenosti isključivo općeg karaktera. U ovom radu je izvršeno istraživanje karaktera troškova poslovanja preduzeća šumarstva, čiji rezultati pokazuju izuzetno visoke troškove tehnološke pripremljenosti gospodarenja šumskim resursima. Šumarstvo mora snositi te troškove bez obzira na visinu tehnoloških troškova, koji su rezultat godišnjih radova iz područja biološke reprodukcije (pošumljavanja, njege, konverzije, izgradnje saobraćajnica i dr.). Prikazivanje njihovog realnog iznosa je u interesu preduzeća šumarstva, kako bi se što objektivnije utvrdila cijene biološke reprodukcije.

Stalan intenzivan porast potrošnje drvnih proizvoda, tj. šumskih drvnih proizvoda i proizvoda mehaničke i hemijske prerade drveta, zahtijeva istraživanja i poduzimanja mjera koje će obezbijediti što potpunije i optimalno korišćenje proizvodnog potencijala šuma i šumskog zemljišta, kao i postojeće drvne zalihe. S druge strane, organizacije udruženog rada šumarstva kod nas su u svim fazama procesa poslovanja uključene u društvenu reprodukciju u kojoj djeluju tržišni i drugi ekonomski zakoni. U takvim uslovima sve više dolaze do izražaja ekonomski principi u poslovanju tih organizacija udruženog rada, pa prema tome, i u njihovom gospodarenju šumskim fondom koji im je  dat na upravljanje. Zbog toga se nameće potreba da se gospodarenje tim važnim privrednim resursom, naročito ekonomski, prouči s ciljem iznalaženja optimalnih načina gospodarenja u pojedinim kategorijama šuma. Ovo se naročito odnosi na bukove šume i mješovite šume bukve, jele i smrče s obzirom na njihovu površinu i drvnu zalihu, na njihovu stvarnu i potencijalnu proizvodnu mogućnost i značaj za šumarsku i ukupnu privredu SR Bosne i Hercegovine.

U uslovima robno-novčane privrede potreba za ostvarivanjem e- nomskih principa u poslovanju privrednih organizacija u šumarstvu sve više dolazi do izražaja s ciljem ekonomske stabilizacije ove važne privredne oblasti i, u vezi s tim, što potpunijeg obavljanja njene funkcije u okviru proširene društvene reprodukcije. Medjutim, odgovarajućom analizom dolazi se do saznanja da je akumulativna i reproduktivna sposobnost šumarstva još uvijek nedovoljna za vodjenje proširene reprodukcije i , da u tom pogledu šumarstvo znatno zaostaje za drugim privrednim oblastima. Zato je ta problematika aktuelna i veoma značajna za radne kolektive.Mogućnosti za njihovo djelovanje su široke ali su u tom otvorena mnoga pitanja s obzirom na prirodu reprodukcije u šumarstvu i nedovoljnu istraženost njene ekonomske komponente. U toj ekonomskoj problematici šumarstva svakako značajno mjesto zauzima kompleks pitanja iz područja investicija, a medju njima posebno pitanje pravilnog njihovog usmjeravanja.Imajući to u vidu obradili smo ovaj zadatak sa željom da razjašnjenju tog pitanja damo svoj doprinos.

Opšta je pojava da potrebe za drvetom imaju tendenciju stalnog rasta. Usljed toga i ograničenih mogućnosti u reprodukciji, već sada se osjećaju razlike izmedju potražnje i ponude nad drvnim proizvodima. S druge strane, grane šumarske privrede su u našim socijalističkim uslovima privredjivanja uključene u društvenu reprodukciju. Na taj način je poslovanje radnih organizacija u tim privrednim granama izloženo djelovanju ekonomskih zakona i ekonomskih principa, te djelovanju objektivnih društvenih mjera i ocjeni njegove društvene cjelishodnosti. U vezi s tim, radni kolektivi poduzimaju odgovarajuće mjere na smanjenju razlika u ponudi i potražnji, a istovremeno, stimulisani vlastitim interesima, nastoje da što bolje prilagode svoje proizvodne programe potrebama društvene reprodukcije i da na taj način svoje poslovanje učine što ekonomičnijim i rentabilnijim. Za realizaciju tih nastojanja, odnosno pri utvrdjivanju privredne politike u gospodarenju šumama, nužno je poznavati indikatore o optimalnom obimu i strukturi proizvodnje i indikatore o optimalnim vrijednosnim efektima u postojećim uslovima privredjivanja. Kao važni ekonomski indikatori u tome su optimalni debljinski stepeni sa aspekta materijalnih i vrijednosnih rezultata proizvodnje (poslovanja),s obzirom na njihovu funkcionalnu povezanost sa ostalim ekonomskim kategorijama i ekonomskim elementima reprodukcije u šumarstvu.

Borove i hrastove šume su višestruko značajno prirodno bogatstvo. Iz njih se dobijaju vrlo cijenjeni drvni sortimenti, a ujedno predstavljaju i elemenat zaštite i unapredjenja čovjekove radne i životne okoline. U BIH visoke šume bora rasprostiru se na oko 86 hiljada ha, a visoke šume hrasta kitnjaka na oko 102 hiljade ha. Medjutim, usljed dosadašnjeg neracionalnog gazdovanja, kvalitet drvnih zaliha i prirast ne zadovoljavaju. Zato su potrebna naučna istraživanja koja će ukazati na to kakve zahvate treba preduzeti u ovim šumama da bi se najbolje iskoristile proizvodne mogućnosti raspoloživog zemljišta radi kvantitativnog i kvalitativnog povećanja drvne mase ove dvije vrste drveća, istraživanja su započeta u onim šumama bora i hrasta (tzv, ekonomskim) koje bi mogle, izborom odgovarajućih tehnoloških poduhvata, dati što brže i povoljnije ekonomske efekte.

Značajna sirovlnska baza šumarske privrede u SR Bosni i Hercegovini, stalan i intenzivan porast potrošnje šumskih odnosno drvnih proizvoda, a uz nedovoljno proučeni način gazdovanja u šumarstvu Bosne i Hercegovine, zahtijevaju istraživanje mjera koje će obezbijediti potpunije i optimalnije korišćenje, obnavljanje i unapredjivanje proizvodnog potencijala šuma, šumskog zemljišta i postojećeg drvnog fonda u šumama Bosne i Hercegovine. Do danas nije bilo naučno verifikovanog stava o tome kako se ekonomski optimalno može gospodariti šumama Bosne i Hercegovine. U većini šuma nije konsenkventno primjenjivan odredjenl sistem gospodarenja, jer se načinu korišćenja šumom i gazdovanja šumama, uglavnom, praktistički prilazilo, bez teorijski dovoljno proučenog sistema gospodarenja.

Stalan i intenzivan porast potrošnje drvnih proizvoda i uslovi u kojima djeluju privredne organizacije u šumarstvu Bosne i Hercegovine zahtijevaju istraživanje mjera, koje će obezbijediti što potpunije i što optimalnije iskorišćavanje proizvodnog potencijala šuma, šumskog zemljišta kao i postojeće drvne zalihe. Zbog toga se javlja potreba da se gospodarenje šumama naročito tretira sa ciljem iznalaženja ekonomski optimalnih načina gospodarenja u pojedinim kategorijama šuma Bosne i Hercegovine. Ovo se posebno odnosi na bukove šume i mješovite šume bukve, jele i smrče, s obzirom na njihovu površinu i drvnu zalihu, na njihovu stvarnu i potencijalnu proizvodnu mogućnost i značaj za privredu Bosne i Hercegovine.

Povezanost ljudi sa šumom, počevši od najstarijih vremena po do danas biia je veoma značajna. Ljudski rod može u mnogome da zahvali šumi, kao jednom od važnih faktora, svoj dosadašnji opstanak i razvoj. Industrija, saobraćaj i potrebe za rekreacijom u budućnosti će još više povećavati značaj šuma. Da bi se odredite pravo mjesto i uloga šume potrebno je sagledati njen značaj kao privrednog objekta i utvrditi vrijednost i opštedruštvenu korist šume. To će saznanje omogućiti da se realno ocijeni dosadašnje i buduće mjesto i uloga šuma i šumske privrede u savremerom društvu. Tako će onda društvena zajednica moći da zauzme stav prema šumarstvu koji mu, prema njegovom značaju, pripada. Zbog naglog razvoja industrije i saobraćaja u ovom vijeku, došle su do izražaja i druge funkcije šuma. S obzirom na svoju suštinu, ove su funkcije nazvane "opštekorisne funkcije šuma". U industrijski razvijenim zemljama ovim funkcijama se pridaje veliki značaj i posvećuje puna pažnja. Medju tim funkcijama od naročitog su interesa za društvenu zajednicu one, koje imaju uticaja na poboljšanje čovjekove prirodne sredine, posebno prečišćavanje vazduha i vode.