Uticaj odnosa između ljekara i bolesnika na ishode liječenja dijabetesa u primarnoj zdravstvenoj zaštiti

Uvod. Analizirati elemente interakcije koji doprinose uspostavljanju kvalitetau komunikaciji između ljekara i bolesnika sa dijabetesom na nivou primarnezdravstvene zastite. Analizirati uticaj odnosa ljekar - bolesnik na ishodelijecenja dijabetesa.Metode. Studijom je obuhvaceno osam ljekara i sezdeset bolesnika oboljelihod dijabetes mellitus-a tip 2, izabranih prema specificnim kriterijumima.Ljekari su podijeljeni u dvije grupe. Eksperimentalnu grupu su cinili ljekarisa zavrsenom obukom iz komunikologije. Kontrolnu grupu su cinila cetiriljekara opste prakse bez obuke iz medicinske komunikologije. Svaki ljekar jepratio grupu od sedam ili osam bolesnika sa dijabetesom.Interakcija između ljekara i bolesnika je procjenjivana primjenom Bales-oveanalize interakcijskog procesa. Tokom devet mjeseci praceni su funkcionalniishodi tretmana, vrijednosti glikemije i HbA1c, saradnja i zadovoljstvo bolesnika.Rezultati. Razlike u ponasanja ljekara eksperimentalne i kontrolne grupe subile visoko znacajne po svim kategorijama Bales-ove analize. Kontrola vrijednostiglikemije i Hb1Ac je bila bolja kod ispitanika koji su: imali kontrolunad konsultacijom, aktivno ucestvovali u lijecenju, pokazivali emocije, tražiliinformacije i razmjenjivali misljenje sa ljekarom. Ispitanici eksperimentalnegrupe su imali statisticki znacajna poboljsanja funkcionalnih parametara imanje funkcionalnih ogranicenja nakon devet mjeseci, te su bili statistickiznacajno zadovoljniji njegom i karakteristikama ljekara.Zakljucak. Dobra komunikacija sa bolesnikom znacajno utice na poboljsanjeishoda lijecenja bolesnika sa dijabetesom. Praktikovanje modela njege usmjereneka bolesniku dovodi do potpunije razmjene informacija između bolesnika iljekara, vece zdravstvene aktivnosti i odgovornosti bolesnika, te uspostavljanjaefikasnije saradnje i zadovoljstva bolesnika. Obuku iz medicinske komunikologijetreba sprovoditi na svim nivoima studija medicine.